środa, 8 października 2014

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak "Wieczna wiosna"


Mijają dni, miesiące, lata, mija życie. 
Łucja dawno temu zrezygnowała z artystycznych ambicji na rzecz zaspokajania potrzeb męża. Urodziła dwoje dzieci, prowadziła dom, od czasu do czasu udzielała się towarzysko. Wszyscy i wszystko było ważne, tylko nie ona. Aż nadszedł ten dzień, w którym znany jej świat stanął w miejscu, a ona oszołomiona musiała przyjąć do wiadomości, że ma raka. Czytając, wczuwając się w sytuację Łucji, pomyślałam, że każdemu w takiej chwili życzyłabym takiego lekarza jakim jest Leon. Empatycznego, życzliwego, pomocnego. Oswajającego chorobę i uświadamiającego pacjentowi, że przyszedł czas na zmiany. Cokolwiek by się później nie działo świadomość, że nie jest się osamotnionym w chorobie, która już z racji nazwy napawa lękiem to dużo, bardzo dużo. Zwłaszcza w sytuacji gdy mąż, lekarz, znany specjalista zachowuje się tak jakby choroba żony go nie dotyczyła. Zimny egoista nakierowany na własne przyjemności. Mąż, którego Łucja powinna była dawno temu zostawić, ale przecież dzieci...
A dzieci wspaniałe! Syn wprawdzie daleko, studiuje, ale córka blisko. Taka córka to podpora w każdej, nawet najbardziej dramatycznej sytuacji. Córka warta swej matki.
Łucja przechodzi przez pełne cierpienia etapy leczenia i jedyne czego pragnie to wolność i powrót w ukochane góry. Wyjeżdża do chaty w Murzasichlu, byłam i wiem jak tam pięknie, jak inaczej się oddycha wśród zieloności łąk, i w tej chacie zamieszkuje. W momencie gdy wydaje się jej, że już wszystko ma za sobą okazuje się, że jednak nie, coś, ktoś na nią czeka.
"W życiu piękne są tylko chwile",  śpiewał Ryszard Riedel. Tak, ważne tylko byśmy tych naszych chwil nie przeoczyli czekając na coś ważniejszego, wydumanego, a często niewartego złamanego grosza.
Zapach powietrza po burzy, śpiew ptaków o poranku, tęcza między szczytami, rosa na trawie wiosną i pajęczyna utkana jesienią, ukradkowe spojrzenie kogoś kto patrzy tak jak nikt nigdy na nas nie spoglądał...

Przeczytajcie, to jedna z tych historii, które na bardzo długo pozostają w pamięci.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz