Smak migdałów w lukrze

Lata temu byłam w Hiszpanii i po raz pierwszy spróbowałam migdałów w lukrze. Wśród wielu innych sztandów przy ogromnym kotle stał starszy pan z wąsem i co jakiś czas mieszał parującą masę. Pachniało upojnie palonym cukrem, orzechami, przyjemnościami dzieciństwa. Podeszłam bliżej i zobaczyłam wyłożone na blachę skrzące się oblepiającą je masą migdały. Jeszcze ciepłe, przepyszne. Sprzedawane w celofanowych tutkach. Już nie pamiętam ile tych tutek kupiłam, ale trochę zdążyłam przywieźć do kraju. Gdy pojawiły się w sklepach greckie orzechy w lukrze, takoż migdały, kupiłam, ale to już nie było to samo. 

I dopiero w Tunezji, na targu w Nabel odnalazłam smak i zapach tamtych migdałów. 

Na zdjęciu migdałowy bochen w wersji maxi. Sprzedawca pracowicie odłupywał mniejsze cząstki i tym razem także pakował w szeleszczący celofan. 

Jedna z tych przyjemności, o których się nie zapomina. 

Zdjęcie zbiory własne.